Acábame de ver un rapaz empezando a
páxina en branco, a cero. Veu cara min e, nun momento de tensión e
miradas directas, preguntoume onde comprara o polo violeta que levo
posto. Dubidei, botei a man á barba con nervios, notei que a teño
moito máis longa do lado esquerdo que do dereito (e que o teño que
solucionar hoxe, porque debo ir dando vergoña por aí adiante), e
non lle contestei.
-Non o lembro.
-I can't remember, sorry.
(preguntárame en inglés)
-Don't worry, can we sit and drink with
you?
O abrazo non sei se mo deron en inglés
ou en galego. Eu sentino moi noso. Pedir de beber, pedín eu.
Agora estou tendendo a roupa e é cando
me acordo disto, como me pasa normalmente. Acórdome dela cando xa se
marchou.
Se baixa hoxe alguén á Reixa que lle
pague algo aos meus recordos.
Comentarios
Publicar un comentario