1-(Foi o soño máis longo e do que
case me esquezo, e si, tal e como indicaba a opción 3 da pizarra,
sobre Concertos!) Era un concerto dun rapaz multiinstrumentista que
fisicamente se parecía moito a Yonlu pero máis rockeiro, con
pendentes e roupa de coiro, con orixes en Meira pero que tiveran que
marchar fóra (non sei exactamente a onde), no que incluso o pai
cantaba, e que tivo algún fallo de son. O rapaz semellaba ter
definida claramente a súa homosexualidade, e ser a través da música
un defensor, xa que no concerto abundaban rapaces de entre 14 e 18
anos, vestidos de rockeiros, collidos da man, bicándose... etc. O
concerto era espectacular, facíase en varios sitios arredor da
igrexa. Comezaba na praza do convento, co seu posto no centro da
praza e proxeccións xigantes sobre a cara traseira lateral alta da
igrexa (a do campanario). As proxeccións eran impresionantes, en 3D
xeniais. Logo de bastante concerto, pasaba a unha fase de cancións
máis paradas onde se poñía na praza pequena do claustro, na parte
de atrás da casa parroquial, para rematar de xeito multitudinario na
praza fronte á igrexa. Moita xente quedaba na parte de atrás vendo
as proxeccións, tirada polo chan case toda, abrazada, porque as
letras falaban moito de quererse.
Cousiñas que lembro puntuais:
-Todos os baixos arredor dos cabanóns
eran, como antigamente, hostais/casas de comidas/tendas.
-Había algún fallo de son (suponse
que polo traslado dun concerto en 3 zonas diferentes) pero as
proxeccións deixaban a todo o mundo abraiado.
-Cantaba case todo en galego e algo en
inglés.
2-Foi destes soños que sabes que van
cara algo concreto pero que ao mesmo tempo queres que todo quede no
aire, como case ver caras concretas de xente que coñeces pero que ao
espertar se borran e non recoñeces. O principal era que viñan
moitos amigos de fóra e eu ensináballes Meira. Algún tiña
especialmente interese pola Igrexa e o mosteiro, outros polo Pedregal
e o río. A xornada remataba con unha boa comida.
3-Horrible. Vin unha rapaza esvarar e
darse un golpe na cabeza até quedar como inconsciente e todos a
intentar reanimala até que espertou e a levaron para Urxencias.
Soubemos que sobreviviu pero ninguén a coñecía.
4-Un puro onirismo fantástico (de
fantasía, non de ser xenial). Ía de paseo para atoparme coa xente e
todo era deforme, como si se fose derretendo: os sitios, as caras e
corpos de quen me atopaba... apuraba o paso para chegar a algún
sitio onde ver a xente normal e non me conseguía evadir até
espertar, fixádevos, cun accidente entre unha rapaza que ía en bici
e que rebenta un coche no que ían 4 persoas, e a rapaza foxe
escandalizada na bici.
Comentarios
Publicar un comentario