Esta noite en vez de soñar, pensei.
Pensei nos antollos, no cebiche e nunha boa cervexa. Durmín fóra e sooume a alarma do móbil agora, cando xa estou na casa escribindo. Pensei no ruído das persianas nas rúas da cidade ás horas nas que quere saír o sol e non dá feito. Néboa fina a da culpa. Pensei en se era feira ou sen feira. Pensei na tortilla de Moha, nun xadrez e un ron con Juan Carlos. Pensei nas noites do verán. No poder dun abrazo a tempo. No diferente que olen as mañás de Meira ás da Barrela. Sentín fame. Pensei na música que soaba cando fun pedir as últimas. Pensei no Cádavo, en ir contigo á Fontaneira. Unha pega que vén roubar noces aínda que non as dá comido, pero róubaas igual. Pensei en que el e ela as últimas etapas igual as fan do Primitivo. En saber como vai acabar unha historia cando aínda non está máis que empezada. Pensei en sentir frío cando estás fervendo. Na suavidade dun xemido feble. Durmir cos calcetíns postos. E pensei un pouco no ben que se sinte un cando todo está envolto en néboa quente, fume doce. Volvín a sentir fame. Que recorrente. Pensei en canto falamos de amor onte. Tamén algo de queixo e de mariñeiras. De celos. Vou por unha cervexa. Quero que isto acabe rápido. Bolo preñado. “Recuerdo de Coristanco”. Mordiscos entre grolos. Pensei no Whatsapp, na foto de perfil. Pensei en ir andar, en millo entre eucaliptos e no vermello dos tomates da horta de Crecente. Pensei nunha bicicleta e un chaleco fosforescente cando lle dan as luces. Pasoume a fame,entre frase e frase tres cancións, e considerei de novo a posibilidade do Camiño Primitivo. Pensei en Hendrix. Pensei en 26 eólicos dos que só se move un. O resto parados. E non o pensei: vinos. Pensei na boa idea do vaso conxelado albergando a cervexa. Pensei en que me van repetir os liscos. Pensei na Patria. Pensei nos paxaros que entraron na oficina. No poético e nobre de ter ás e non querer voar. Eructo. Tres páxinas abertas ao mesmo tempo pero canción só dá soado unha. Ti aínda non espertaches. Pensei en Santi, en luns, en sorrisos. A fame non se foi de todo e pode que polo medio retoque unha foto, paquete Adobe por medio. Un novo obxectivo. Un tele 300mm. She said. Castro-Carballedo. Bubaíño. Ela. Ten moi bo viño. Gústame a mencía vella. Pequena e apretada. “Ti tamén es pequeno e apretado”. Repítenme os liscos. Soan as campás das 12. Só na miña cabeza. Oír non se oen. Radar Love. Algo máis de liscos. Gardar como.... paso de gardar. Que Suso nos faga adormecer outra vez pero sen trucos.
Pensei nos antollos, no cebiche e nunha boa cervexa. Durmín fóra e sooume a alarma do móbil agora, cando xa estou na casa escribindo. Pensei no ruído das persianas nas rúas da cidade ás horas nas que quere saír o sol e non dá feito. Néboa fina a da culpa. Pensei en se era feira ou sen feira. Pensei na tortilla de Moha, nun xadrez e un ron con Juan Carlos. Pensei nas noites do verán. No poder dun abrazo a tempo. No diferente que olen as mañás de Meira ás da Barrela. Sentín fame. Pensei na música que soaba cando fun pedir as últimas. Pensei no Cádavo, en ir contigo á Fontaneira. Unha pega que vén roubar noces aínda que non as dá comido, pero róubaas igual. Pensei en que el e ela as últimas etapas igual as fan do Primitivo. En saber como vai acabar unha historia cando aínda non está máis que empezada. Pensei en sentir frío cando estás fervendo. Na suavidade dun xemido feble. Durmir cos calcetíns postos. E pensei un pouco no ben que se sinte un cando todo está envolto en néboa quente, fume doce. Volvín a sentir fame. Que recorrente. Pensei en canto falamos de amor onte. Tamén algo de queixo e de mariñeiras. De celos. Vou por unha cervexa. Quero que isto acabe rápido. Bolo preñado. “Recuerdo de Coristanco”. Mordiscos entre grolos. Pensei no Whatsapp, na foto de perfil. Pensei en ir andar, en millo entre eucaliptos e no vermello dos tomates da horta de Crecente. Pensei nunha bicicleta e un chaleco fosforescente cando lle dan as luces. Pasoume a fame,entre frase e frase tres cancións, e considerei de novo a posibilidade do Camiño Primitivo. Pensei en Hendrix. Pensei en 26 eólicos dos que só se move un. O resto parados. E non o pensei: vinos. Pensei na boa idea do vaso conxelado albergando a cervexa. Pensei en que me van repetir os liscos. Pensei na Patria. Pensei nos paxaros que entraron na oficina. No poético e nobre de ter ás e non querer voar. Eructo. Tres páxinas abertas ao mesmo tempo pero canción só dá soado unha. Ti aínda non espertaches. Pensei en Santi, en luns, en sorrisos. A fame non se foi de todo e pode que polo medio retoque unha foto, paquete Adobe por medio. Un novo obxectivo. Un tele 300mm. She said. Castro-Carballedo. Bubaíño. Ela. Ten moi bo viño. Gústame a mencía vella. Pequena e apretada. “Ti tamén es pequeno e apretado”. Repítenme os liscos. Soan as campás das 12. Só na miña cabeza. Oír non se oen. Radar Love. Algo máis de liscos. Gardar como.... paso de gardar. Que Suso nos faga adormecer outra vez pero sen trucos.
Comentarios
Publicar un comentario