De vez en cando, desde a ventá, véxoos chegar
alí, pretiño de onde vivo. Veñen por separado, cada un conducindo o seu coche.
Chega un primeiro e despois o outro. El é maior ca ela e sempre é el quen sae
do seu coche para entrar no dela. Non o fan a calquera hora do día, non. Fano
de noite.
Eu míroos de xeito furtivo. Que fan? Falan. Só
falan. Igual pasa o que dixo o mestre Bennedetti, e máis que bicarse, máis que
deitarse xuntos, dábanse a man e iso era amor.
O paradoxal é que non son vellos, nin tan
sequera el. Eu teño a luz da habitación acesa, a fábrica aínda está
traballando, teñen que presentirnos. Imaxino toda clase de historias en
relación á súa furtividade. Se esa relación é clandestina, síntome interesado
en saber para que manter tanto tempo esa relación. Se cadra agora non houbo
sexo, ou se cadra todo empece agora. E, nese caso, se o sexo pode esperar, que
traman? Quererán acabar con alguén? Postos a eliminar, as súas vítimas non
deben de andar moi lonxe. Ao mellor só veñen a facer tempo. Despois de todo,
pasa unha hora e marchan. Cada un colle o seu coche e vanse, curiosamente, na
mesma dirección.
Se cadra só queren eliminar o seu amor.
Comentarios
Publicar un comentario