Ultimamente estou bastante centrado no
tema marketing online, posicionamento, e demais. Penso en que a clave
está nunha mensaxe que leo espetada nunha sinal de advertencia na
estrada que vai do Milladoiro á Ramallosa: “Perigo. Saída de
vehículos pesados de fábrica......” e non sei que máis... que
non me lembro! Que se o acabo de ler é debaixo xa do camión!
Coñecín a Ryan Holiday, un chaval
xornalista máis novo ca min que vai pola vida dicindo que el é máis
listo ca ninguén e que se pasa a vida enganando ao seus seguidores
e blogueiros, aos que seduce con toda clase de artimañas. Confía en
min, estou mentindo, arrebola xa na portada, e cando pasa á
introdución non lle importa que se che puxeran xa os pelos de punta.
O seu é o marketing, a estratexia e a publicidade en liña. Este en
liña cóbreo todo, e á vista está que o fai non só por diñeiro,
senón para divertirse e sentir o poder aínda que, engade
rapidamente, que todo iso non é máis que unha estrataxema para
ocultar a dura verdade, que é un manipulador dos medios. O seu
traballo consiste en mentir aos medios para que os medios poidan
mentirnos a nós.
Di Holiday que fai trampas, que se
beneficia dos resultados dos autores superventas e das marcas
multimillonarias. Presume de chuparlles millóns de dólares por
medio da publicidade e de transmitirlles noticias de última hora a
eles en lugar da Good Morning America.
Ler a Holiday dáche a vantaxe de saber
que é o que está a pasar nos medios e cos medios nestes momentos.
Hai un xornalismo cidadán e hai unha rede de redes que fai posible
que algúns xornalistas poidan ir por libre e constituírse en
empresas informativas dirixindo periódicos en liña cunha estrutura
piramidal á vella usanza, é dicir, con colaboradores que se deben a
el e as vantaxes que proporciona que non exista a oficina.
En xeral teño a impresión de que a
xente que poida escribir e dicir cousas máis interesantes que as que
se contan nun xornal de papel non o fai porque non comprendeu aínda
a difusión que poidan ter as súas palabras por medio dun medio que
é recente, e refírome evidentemente a Internet. Dalgún xeito,
todos somos uns afeccionados en canto ao uso da rede, especialmente
se nos comparamos con Holiday, e hai outra moita xente que vive moito
máis fóra do tempo, mesmo aínda cando son os encargados de
explicar Xornalismo nas Facultades. Estas persoas dubidan da Rede
porque supoñen, de xeito equivocado, que nela non se produce a
suficiente difusión e tamén por un problema de marca: se un escribe
en El País ten garantido -cren- unha representatividade, unha
honorabilidade, que estarían lonxe de acaar baixo outra marca na que
só aparecese o seu nome.
Lendo a Holiday tes outra impresión.
El utiliza os blogs para controlar as noticias, e é capaz de
manipular uns valados publicitarios que el mesmo procedeu a crear e
colgar facéndolle actos vandálicos, e chamando posteriormente a
unha serie de xornalistas para sacar intereses deles. Holiday estaba
a demostrar que os vendedores crean e impulsan as noticias e ninguén
fai nada para detelos. Creo que é fácil demostrar que as campañas
-xa que estamos no tempo- non serven para nada, nin os discursos, nin
as subvencións a medios arruinados, porque a xente agora ten de
todo, especialmente uns medios propios de comunicación que xa nin a
dereita nin a esquerda entenden. Hoxe xa non hai entre os medios
ningún que poida influír decisivamente na opinión pública.
É verdade o que di Holiday e eu
comparto: non se necesitan millóns de lectores nin millóns de
amigos nin millóns de seguidores, un blog non é pequeno se o seu
reducido número de lectores está formado por persoas influíntes,
produtores de televisión, escritores e directores de xornais.
Todo o mundo nos manipula,
especialmente as pantallas, e todo o mundo quere influír nos demais.
No fondo, a idea que ten Holiday da vida e do mundo é triste, aínda
que el se divirta. Converteu o seu traballo nun xogo, pero calquera
xogo ten unha parte de contrato con alguén máis.
Comentarios
Publicar un comentario