Hoxe acordeime de que un día tiña que
falar dos martes, porque sempre escribo xoves e hoxe é mércores.
Realmente tiña pensado empezar por onde empeza todo, por espertar
abrazados ou unha chamada para tomar algo cos amigos cando máis che
fai falta.
Son fanático das pequenas cousas, xa o
sabedes, e creo no poder dun sorriso e que un abrazo a tempo pode
salvar vidas. Tamén creo nos viños en vaso Duralex e no futbolín.
Creo nas cousas que fan falta e onte facía falta.
Hai que confiar na xente, descubrir
grupos novos e aprender que en galego non hai o sufixo superlativo
ísimo, así que xa non podo quererte moitísimo. Pero si podo seguir
completamente tolo, deixar que me leves ver a Francisca Valenzuela e
a Joe la Reina, cear na Nosa Terra e despois xa se verá.
Apetéceme iogur, entón levántome,
cólloo, boto un pouco de marmelada de amorodo e o sol sae coa
condición de vernos sorrir.
A ninguén lle parece importante
instalar as actualizacións.
Comentarios
Publicar un comentario