Dalgún xeito creo que son lector
doutro lector. A maioría do que leo desde hai anos (non de pequeno) é porque alguén mo recomendou,
agasallou ou lle escoitei falar ben del. Isto fala moito dun, algo así como dicía
Steiner que o lector tamén é lido polo libro que ten entre as súas
mans. Eu son un pouco de marcar, de pasar raias por baixo das
significacións do texto, glosar os contidos a base de frases e
pensamentos, destacar parágrafos. Quen me pilla descolocado líbrase
bastante fácil das marcas, agora que aqueles que quero e me
gustan... Por iso, si, por iso é fácil ver os meus libros con
tarxetas do bar no que lin aquel capítulo, anacos de papel para
limpar os beizos ou o tícket da compra que acababa de facer.
Steiner chámalle a isto a lectura como acción. A acción comprendería o anonimato, a soidade, o silencio,
unha forma de peche co libro que o lector reescribe ao seu modo e
participando dun debate no que xa non necesita a presenza nin a
opinión do autor. Gústame que os libros estean manchados nos
espazos libres e textos marcados (por iso tamén me encanta levarme
libros prestados de quen tamén os marcou). Para Steiner o bo lector
sería o que acabase perfeccionándose ante o texto como un rival do
autor e non como un servidor. A tanto non chego. Máis ben son de
agradecer. Libro, bolígrafo e pumba, pa cama.
Comentarios
Publicar un comentario