Soños 23-11-2016 (Cea de amigos)

1-Un gran grupo de amigos e amigas íamos de cea co único motivo de xuntarnos, lembrar cando eramos rapaces, falar, en fin, para o que se queda nese tipo de cousas (como se nota que os soños tamén reflicten o que lle tarda a un mesmo). A cea era moi rara, nun gran centro comercial (unha mestura das Termas e as Cancelas) pero absorbido totalmente nunha das plantas por unha franquicia de comida semi-rápida á brasa. Eso daba un comedor de igual 1000 mesas. Tiña unha entrada tipo recibidor na que íamos chegando e xa nos ían dicindo: “ides para a cea dos “amigos”?, vinde por aquí”, e sentábannos nunha mesa moi grande, súper aberta case no medio de todo o resto do comedor, o que me pareceu algo regular porque seríamos o centro de atención. O que si me gustou foi a amplitude das mesas e a altura do local que daba tranquilidade.

Cando comezabamos a sentarnos, sacábamos a chaqueta e iso, veu por min un dos empregados, moi atento, e preguntoume se eu era Xose, que o acompañase á recepción que me querían convidar a un viño. Pasáronme á recepción, estas feitas para tomar algo e agardar antes de pasar todos xuntos a cear, e alí estaba o Pelirrojo e Aziz, que coñecín traballando, e que me soltaban unha de abrazos e viñan con toda a súa familia (os nenos, as mulleres, un irmán xenial todo sorrisos). Era unha casualidade atopalos pero cheirábame que podería aparecer moita xente da miña etapa laboral en Compostela. Logo seguía avanzando, sorprendido porque cambiase a ambientación da recepción, xa que era moi uniforme toda a liña do restaurante e, non obstante, co paso do tempo esa parte ía cara unha baixada das luces, todo o mundo coa súa copa de viño na man... Ao pouco xa me atopo con unha enorme panda de Meira e arredores... empezo a mirar as caras... si, eran os pais e nais dos amigos e amigas que quedaramos para a cea! Non debía dicir nomes, porque había tantos pais e nais como eramos para cear, pero recoñecín dun golpe a Chuspi, Perulo, Chatón, Formarán, Nazario... Resulta que tiñan tamén unha cea de reencontro de varias xeracións de Meira e alí cadráramos!

Entón os novos pasamos a cear, e a cea comezou regular: os pratos eran bastante escasos, o sabor pouco conseguido... eran moi bos os viños e a cervexa artesá que nos deron. Falabamos pouco entre nós, e uns erguíanse para falar con outros máis colegas que estaban na outra punta da mesa. Pouco a pouco, todos fomos cambiando un pouco. Baixaban un pouco as luces, abriron as cortinas e vimos a noite. Eu e un amigo arrimámonos, descansamos, miramos a noite e baleiramos en silencio unha botella nas nosas copas. Unha vez fartos comezamos de novo a charlar e a cantar, balanceámonos ao compás das cancións, xogamos coas mulleres....  “O viño pareceunos bo. Pedimos máis. Abrimos, servimos, brindamos con tenrura e bebemos. Lentamente das copas Riedel de cristal de Bohemia, símbolo da fraxilidade, comezaron a xurdir polícromos feitizos que transmutaron o mundo e pintaron estrelas e luces... Alí estabamos sentados coma soberanos, acaneándonos en trémolo vaivén sobre o abismo do mundo e da noite; paxaros en gaiola dourada, sen raíces, ingrávidos, fronte ás estrelas. Cantamos como paxaros, cantamos cancións exóticas e nosas, e desde o corazón ebrio mandamos as nosas fantasías á noite, ao ceo, ao monte, ao universo enigmático e embruxado...”
(o entre comas colle un anaco que Herman Hesse nos deu e eu reformulei para darlle algo de literario a este soño).

2-Festa de moitos días na miña casa, cadaquén quedábase nunha habitación, que tiña moitas porque debíamos ser sobre 30 persoas, e podía personalizala coa súa música, o seu estilo de roupa, etc. O caso é que só habíamos un feixe de coñecidos e o resto eran amigos de cada un dos convidados á festa pero que non nos coñecíamos entre nós. Unha amiga víñame pedir unha camisa de Mickey que teño e entrou na habitación. Foi un escándalo cando nos viron saír xuntos e, por riba, nin un bico nos déramos.

3-Éramos empregados dunhas grandes obras (repetido xa doutras veces) e as obras son moi fortes co terreo. É un soño moi longo pero de pouca profundidade.