Esta noite pasada quería soñar con
cousas que non soñei. Non obstante, descubrín en soños outra
Meira. Unha das cousas que máis me gusta de ter nacido detrás dun
bar é poder escoitar desde neno todas as historias que a xente
contaba. A primeira moto que chegou a Meira. O primeiro autobús. O
primeiro coche. As primeiras saídas nocturnas en coche da xuventude,
con 8 rapaces nun 600, o condutor sen carné. Creo que onte no soño
fixen unha recompilación de todo iso e deille unha gran volta
propia. Onde están os Pepes (lembrades antes do edificio aquela
casoa tan grande que facía esquina?) pois había un gran
ultramarinos que daba abasto á cantidade de carros e autobuses que
pasaban do centro de Lugo en dirección á Mariña e viceversa.
Daquela en Meira cada baixo dunha casa era unha taberna e cada piso
de arriba unha pensión. Houbo máis de tres ducias de tabernas,
segundo me teñen contado. No soño era o mesmiño pero con unha gran
diferenza: que pola beira da estrada Nacional circulaba un tren de
proximidade, que unía Lugo con Meira, con Vilaoudriz, Vilameá e
Ribadeo. (Moita coincidencia de Dios que hoxe me dese de baixar por
aí). É un soño inmenso, do que aquí só podo deixar o argumento.
Mañá madrugo e quero deixar sitio para o de hoxe.
Yusuke Hanai Non teño nada claro por onde comezar os soños desta noite pasada porque foron moitos e lémbroos con unha perfección de ton positivo que me descolocou até a min mesmo. Descolocoume non polo positivo senón pola perfección—xa me entendedes, e porque tamén, a pesares de espertar entre eles e cambiar de postura na cama, volven a ter un fío que os conecta. Vou ser moi breve porque me apetece escribir pero non disto. Apetéceme escribir do xeito contrario a como escribo sobre os soños, aínda que tamén me encanta o que ten de creativo aproveitar ese estado de semi-inconsciencia neuronal de polas mañás no que todo na cabeza flúe moi rápido malia que non sexa polos camiños que se move normalmente. Ao que ía, o soño central, o penúltimo e que mellor lembro: era un paseo por unha vila galega de tamaño medio. Escapando un pouco do centro da vila subín por unhas costas cara algo que se vía feito cara a montaña. Semellaba un pouco o paseo cara a Cidade da Cultura. No medio da mont...
Comentarios
Publicar un comentario