Saltar ao contido principal

Meu

Polo día saiu o sol e a neve desfíxose e converteuse en auga sucia. Finos reguiños de auga caían da pequena ventá –aberta á altura do ombreiro- que daba ao patio traseiro. Os coches pasaban pola rúa, salpicando. Oscurecía, fóra e dentro.
 El estaba no cuarto metendo roupa nunha maleta cando ela se lle arrimou á porta.
-Alégrome de que te vaias, alégrome de que te vaias! –dixo ela. Oíches!?
 El seguiu metendo cousas na maleta sen erguer a vista.
-Fillo de puta! Estou tan contenta de que te vaias! –e púxose a chorar. Nin sequera te atreves a mirarme á cara, non é? Entón viu a foto do bebé enriba da cama, e colleuna.
 El mirouna; ela secou os ollos e quedouse mirándoo, e despois deuse a volta e volveu para o salón.
-Devólveme iso.
-Colle as túas cousas e vaite –dixo ela.
 El non respondeu. Pechou a maleta, puxo o abrigo e mirou o dormitorio antes de apagar a luz. Despois saiu ao salón. Ela estaba de pé na cociña, co pequeno nos brazos.
-Quero o pequeno –dixo el.
-Estás tolo?
-Non, pero quero o neno. Mandarei a alguén para que lle recolla as súas cousas.
-Podes irte ao inferno! Non lle vas tocar a este neno.
 O bebé empezara a chorar, e ela quitoulle a manta que tiña arredor da cabeza.
-Ohh, ohh –dixo ela mirando o bebé.
 El foi cara ela.
-Polo amor de Deus! –dixo ela. Retrocedeu un paso cara dentro da cociña.
-Quero o neno.
-Fóra de aquí!
 Ela, ao velo achegarse, deuse a volta e tratou de protexer o bebé no recuncho de detrás da estufa.
 El estirou as mans polo pico da estufa e agarrou con forza o bebé.
-Sóltao –dixo.
-Apártate, apártate! –berroulle ela.
 O bebé, apretuxado, berraba. Na trifulca tiraron unha pequena maceta que colgaba detrás da estufa.
 El acorralouna contra a parede, para facer que soltase o bebé: agarraba o neno mentres cargaba todo o seu peso contra o brazo dela.
-Sóltao, dixo el.
-Non, dixo ela. Estalo mancando!
 El non volveu falar. Pola ventá da cociña non entraba ningunha luz. Case na total escuridade, el con unha man intentaba que ela abrise os dedos cos que apretaba e coa outra collía o bebé –que non paraba de chorar– por un brazo, cerca do ombreiro.
 Ela sentiu que se lle ían abrir os dedos, e que o bebé se lle ía das mans. “Non”, dixo para si, no momento no que o estaba soltando. Ía retelo; a aquel bebé cuxa cara gordiña lles miraba aos dous desde a foto que enriba da mesa. Agarrouno con forza do outro brazo. Rodeouno pola cintura e botouse para atrás.
 El non cedía. Sentiu que o bebé se lle ía das mans e tirou cara atrás con forza. Con moita forza.
 Así, o asunto quedou solucionado.

*Non digades por aí que puxen isto de Carver, que a lío, pero tiven unha hora libre na que non podía facer nada e deume por aí.

"Mine" in Furious Seasons And Other Stories Capra Press, 1977 and as “Popular Mechanics” in What We Talk About When We Talk About Love Knopf, 1981.
Etiquetas:

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

partida pendente

Hoxe está sendo un día estraño, ou está acabando de ser, 10% día / 90% noite. Pasei moito tempo para esta frase. 100% noite. Había xa un par de semanas que non vía a Miqui, ao irse de vacacións coa nena grande, a nena pequena e na espera de alguén máis, :D , hoxe xa se facía un pouco obrigado. Tres rápidas ao xadrez, dous cafés con xeo e apareceu ela polo Jazz, moi innecesariamente: ─Cóbrame aí o café do de Meira. ─Ten pago ─mentira válida, eficiente, óptima pola parte de Miqui. ─Deixa, Miqui, e cóbrame a min todo. Bota un Black Label para ti, outro para min e coloca para a seguinte, saes ti ─excedín en cortesía e enchedura de peito. Notei que ela me miraba revirado pero asumía de xeito diplomático a invitación. Colleu o Progreso e pasou a sentarse ao lado do curruncho onde acaba a barra e onde sempre se xoga ao xadrez. Soaba Donovan e iso envolvía a cousa semi-tensa, afrouxada polos acordes suaves do escocés. Miqui abriu coa de Larsen para fianchetar axiña. A min non me gustou pero ...
Publicar un comentario
Ler máis

Soños 6-12-2016: Adestramento co Meira e feira de produtos da terra

Esta noite é a clásica de que espertas ás 5 da mañá coma quen xa durmiu todo o que tiña que durmir. Lémbrome dos soños ata ese espertar, e logo erguinme ás 8 con outros tres ou catro soños máis breves, dos que non vou dar conta porque son bastante irrelevantes e non aportan nada aquí (aínda que a min si que me aportan o durmir xenial). Os argumentos centrais dos soños desta noite son, por unha banda, un adestramento na Lomba co Meira FC no que había moita tensión entre nós e unha feira de produtos da terra cun final moi de ficción e duro. Comezo polo primeiro. Estabamos adestrando unha noite na Lomba, e logo duns exercicios comezamos unha pachanga entre nós. O campo estaba bastante embarrado, as cousas non saían e custaba moverse. Habíamos moita xente alí, todos vestidos de escuro, e eu a moita xente non a coñecía, incluso había xente de Pol, da Pontenova e doutros países. Eu estaba bastante fóra de forma e xogando de medio centro non daba feito, polo que pedín irme para a porter...
Publicar un comentario
Ler máis

Soños 22-11-2016 (Concertos)

1-(Foi o soño máis longo e do que case me esquezo, e si, tal e como indicaba a opción 3 da pizarra, sobre Concertos!) Era un concerto dun rapaz multiinstrumentista que fisicamente se parecía moito a Yonlu pero máis rockeiro, con pendentes e roupa de coiro, con orixes en Meira pero que tiveran que marchar fóra (non sei exactamente a onde), no que incluso o pai cantaba, e que tivo algún fallo de son. O rapaz semellaba ter definida claramente a súa homosexualidade, e ser a través da música un defensor, xa que no concerto abundaban rapaces de entre 14 e 18 anos, vestidos de rockeiros, collidos da man, bicándose... etc. O concerto era espectacular, facíase en varios sitios arredor da igrexa. Comezaba na praza do convento, co seu posto no centro da praza e proxeccións xigantes sobre a cara traseira lateral alta da igrexa (a do campanario). As proxeccións eran impresionantes, en 3D xeniais. Logo de bastante concerto, pasaba a unha fase de cancións máis paradas onde se poñía na praza pequena ...
Publicar un comentario
Ler máis