Saltar ao contido principal

29-04

Esta noite os soños viñeron todos contra miña, merecidamente. Tratei de espertar axiña e aplacalos e fíxeno peor: en vez de 5 ou 6 foron 10 ou 15 de espertares leves pero duros cun reinicio constante. Só lembro con especial cariño un dos últimos nos que un amigo turco me facía unha oferta de emprego para a súa tenda de produtos cárnicos e queixos gourmet e eu marchaba con el. Foi o que quixen lembrar.

Xa na ducha pensei en que todo podía ir a peor. O champú que uso é de bote tamaño familiar e non me entra no neceser. “Xa comprarei un pequeno que si que entre”. “Alá haberá xa deses pequenos”. Se cadra dentro de min xa non me entran moitas cousas que quero facer ben e acaban mal. Onde compro outro eu no que collan? Isto dáme para pensar un cacho, mentres cepillo os dentes, e son dos que me estendo niso. No de cepillar os dentes. “Onte paseime toda a mañá fregando os tres baños que temos na casa, si, un para cada un, e o peor limpo é o meu”. Secar o pelo, retocar un pouco a barba. Paso, que en tres días non medra tanto. O pelo si que o seco que o teño moi longo e senón dá vergoña. Acabo de poñer o cinto do pantalón ao revés.

O sol acaba de superar a serra e agora non só a Ribeira de Piquín aluma, tamén nós. Para o sol teño as gafas e música no coche. E unha horiña por diante para cantar sen que ninguén me escoite e poder sorrir, como serán estes tres días.

Deica martes, meus.

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

27_05 Cabaliño do demo

Soños de hoxe foron moitos, varios, pero só me lembro de dous. Axitados. Estou mirando a cama e teño as sabas todas revoltas. Sobre todo foi o último o axitado. En Salcedo. O Oso xa recollera, a noite aparecera cedo e ela bicábame moito, escondidos. O de escondidos era porque a min me daba vergoña a cousa. Agora soa Nancy Sinatra e pode ser que fose bonito pero alguén nos vía. Ricardo. Cantos contos contarei? E Vielba fixo a canción. O outro soño era gañar un premio monetario e non cobralo para estar entre os amigos. Xa non era de noite e o sol mancaba nos ollos. Coriandro. Vodka con coriandro. A escena do crime. Domingo sen feira. Escribir outro pouco e se iso baixar tomar algo. Tomar algo un domingo sen feira? Cervexa, letras, punteos de guitarra e domingo sen feira. Punteos moi bos de Jarekus Singleton e unha pega grallando. Vou baixar. Cabaliño do demo.
Publicar un comentario
Ler máis

sacar un soño do armario

Espertei dúas veces esta noite e a primeira vez que espertei borroume os soños, polo que só me lembro dos dous últimos. Co paso do tempo fun controlando isto e así, cando soño cousas malas ou que fan doer, volvo a durmir outro anaco e fago que un soño aplaque o anterior. Ao que ía é que me lembro dos últimos dous sonos. Do primeiro deles non vou dar conta porque estaba a mamá e sempre que soño con ela é fermoso pero duro. O segundo soño foi sinxelamente espectacular, dos que tras unha porta se vai abrindo outra, os camiños se van multiplicando e ti soñas iso con gusto e podes ir escollendo por onde ir, recreándote. O argumento é moi sinxelo e se vivise Scott Fitzgerald contaríallo para que fixese un conto coma fixo con Benjamin Button: abrín un armario no que eu sabía que había algo dentro máis non me atrevera nunca a abrir. Sabía que alguén se encargaba de abrir de vez en cando para coidar do que alí había. Entón, con medo, abrín e só había unha pomba. Non era exactamente unha pom...
Publicar un comentario
Ler máis

comezo a meterme onde non me chaman

Nunca estiven de acordo en que meterse onde non te chaman fose malo. Ao contrario, as accións rompedoras, que marcaron a diferenza ou que cambiaron algo sempre estiveron protagonizadas por homes e mulleres que se meteron onde non os chamaban, porque pensaban que outra cousa era posible. No fondo, este blogue vai ser iso. Unha oportunidade para meterme onde non me chaman escribindo sobre libros, sobre soños ou sobre o tempo. Porque, coma Borges, eu tamén escribo para min, para os meus amigos e para atenuar o paso do tempo.
1 comentario
Ler máis