Marcar nos libros?

Dalgún xeito creo que son lector doutro lector. A maioría do que leo desde hai anos (non de pequeno) é porque alguén mo recomendou, agasallou ou lle escoitei falar ben del. Isto fala moito dun, algo así como dicía Steiner que o lector tamén é lido polo libro que ten entre as súas mans. Eu son un pouco de marcar, de pasar raias por baixo das significacións do texto, glosar os contidos a base de frases e pensamentos, destacar parágrafos. Quen me pilla descolocado líbrase bastante fácil das marcas, agora que aqueles que quero e me gustan... Por iso, si, por iso é fácil ver os meus libros con tarxetas do bar no que lin aquel capítulo, anacos de papel para limpar os beizos ou o tícket da compra que acababa de facer.

Steiner chámalle a isto a lectura como acción. A acción comprendería o anonimato, a soidade, o silencio, unha forma de peche co libro que o lector reescribe ao seu modo e participando dun debate no que xa non necesita a presenza nin a opinión do autor. Gústame que os libros estean manchados nos espazos libres e textos marcados (por iso tamén me encanta levarme libros prestados de quen tamén os marcou). Para Steiner o bo lector sería o que acabase perfeccionándose ante o texto como un rival do autor e non como un servidor. A tanto non chego. Máis ben son de agradecer. Libro, bolígrafo e pumba, pa cama.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

Disfraz

Yusuke Hanai Non teño nada claro por onde comezar os soños desta noite pasada porque foron moitos e lémbroos con unha perfección de ton positivo que me descolocou até a min mesmo. Descolocoume non polo positivo senón pola perfección—xa me entendedes, e porque tamén, a pesares de espertar entre eles e cambiar de postura na cama, volven a ter un fío que os conecta. Vou ser moi breve porque me apetece escribir pero non disto. Apetéceme escribir do xeito contrario a como escribo sobre os soños, aínda que tamén me encanta o que ten de creativo aproveitar ese estado de semi-inconsciencia neuronal de polas mañás no que todo na cabeza flúe moi rápido malia que non sexa polos camiños que se move normalmente. Ao que ía, o soño central, o penúltimo e que mellor lembro: era un paseo por unha vila galega de tamaño medio. Escapando un pouco do centro da vila subín por unhas costas cara algo que se vía feito cara a montaña. Semellaba un pouco o paseo cara a Cidade da Cultura. No medio da mont...

Ler máis

sacar un soño do armario

Espertei dúas veces esta noite e a primeira vez que espertei borroume os soños, polo que só me lembro dos dous últimos. Co paso do tempo fun controlando isto e así, cando soño cousas malas ou que fan doer, volvo a durmir outro anaco e fago que un soño aplaque o anterior. Ao que ía é que me lembro dos últimos dous sonos. Do primeiro deles non vou dar conta porque estaba a mamá e sempre que soño con ela é fermoso pero duro. O segundo soño foi sinxelamente espectacular, dos que tras unha porta se vai abrindo outra, os camiños se van multiplicando e ti soñas iso con gusto e podes ir escollendo por onde ir, recreándote. O argumento é moi sinxelo e se vivise Scott Fitzgerald contaríallo para que fixese un conto coma fixo con Benjamin Button: abrín un armario no que eu sabía que había algo dentro máis non me atrevera nunca a abrir. Sabía que alguén se encargaba de abrir de vez en cando para coidar do que alí había. Entón, con medo, abrín e só había unha pomba. Non era exactamente unha pom...

Ler máis

27_05 Cabaliño do demo

Soños de hoxe foron moitos, varios, pero só me lembro de dous. Axitados. Estou mirando a cama e teño as sabas todas revoltas. Sobre todo foi o último o axitado. En Salcedo. O Oso xa recollera, a noite aparecera cedo e ela bicábame moito, escondidos. O de escondidos era porque a min me daba vergoña a cousa. Agora soa Nancy Sinatra e pode ser que fose bonito pero alguén nos vía. Ricardo. Cantos contos contarei? E Vielba fixo a canción. O outro soño era gañar un premio monetario e non cobralo para estar entre os amigos. Xa non era de noite e o sol mancaba nos ollos. Coriandro. Vodka con coriandro. A escena do crime. Domingo sen feira. Escribir outro pouco e se iso baixar tomar algo. Tomar algo un domingo sen feira? Cervexa, letras, punteos de guitarra e domingo sen feira. Punteos moi bos de Jarekus Singleton e unha pega grallando. Vou baixar. Cabaliño do demo.

Ler máis

Onde non me chaman

Buscar neste blog