Saltar ao contido principal

Marcar nos libros?

Dalgún xeito creo que son lector doutro lector. A maioría do que leo desde hai anos (non de pequeno) é porque alguén mo recomendou, agasallou ou lle escoitei falar ben del. Isto fala moito dun, algo así como dicía Steiner que o lector tamén é lido polo libro que ten entre as súas mans. Eu son un pouco de marcar, de pasar raias por baixo das significacións do texto, glosar os contidos a base de frases e pensamentos, destacar parágrafos. Quen me pilla descolocado líbrase bastante fácil das marcas, agora que aqueles que quero e me gustan... Por iso, si, por iso é fácil ver os meus libros con tarxetas do bar no que lin aquel capítulo, anacos de papel para limpar os beizos ou o tícket da compra que acababa de facer.

Steiner chámalle a isto a lectura como acción. A acción comprendería o anonimato, a soidade, o silencio, unha forma de peche co libro que o lector reescribe ao seu modo e participando dun debate no que xa non necesita a presenza nin a opinión do autor. Gústame que os libros estean manchados nos espazos libres e textos marcados (por iso tamén me encanta levarme libros prestados de quen tamén os marcou). Para Steiner o bo lector sería o que acabase perfeccionándose ante o texto como un rival do autor e non como un servidor. A tanto non chego. Máis ben son de agradecer. Libro, bolígrafo e pumba, pa cama.  
Etiquetas:

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

27_05 Cabaliño do demo

Soños de hoxe foron moitos, varios, pero só me lembro de dous. Axitados. Estou mirando a cama e teño as sabas todas revoltas. Sobre todo foi o último o axitado. En Salcedo. O Oso xa recollera, a noite aparecera cedo e ela bicábame moito, escondidos. O de escondidos era porque a min me daba vergoña a cousa. Agora soa Nancy Sinatra e pode ser que fose bonito pero alguén nos vía. Ricardo. Cantos contos contarei? E Vielba fixo a canción. O outro soño era gañar un premio monetario e non cobralo para estar entre os amigos. Xa non era de noite e o sol mancaba nos ollos. Coriandro. Vodka con coriandro. A escena do crime. Domingo sen feira. Escribir outro pouco e se iso baixar tomar algo. Tomar algo un domingo sen feira? Cervexa, letras, punteos de guitarra e domingo sen feira. Punteos moi bos de Jarekus Singleton e unha pega grallando. Vou baixar. Cabaliño do demo.
Publicar un comentario
Ler máis

sacar un soño do armario

Espertei dúas veces esta noite e a primeira vez que espertei borroume os soños, polo que só me lembro dos dous últimos. Co paso do tempo fun controlando isto e así, cando soño cousas malas ou que fan doer, volvo a durmir outro anaco e fago que un soño aplaque o anterior. Ao que ía é que me lembro dos últimos dous sonos. Do primeiro deles non vou dar conta porque estaba a mamá e sempre que soño con ela é fermoso pero duro. O segundo soño foi sinxelamente espectacular, dos que tras unha porta se vai abrindo outra, os camiños se van multiplicando e ti soñas iso con gusto e podes ir escollendo por onde ir, recreándote. O argumento é moi sinxelo e se vivise Scott Fitzgerald contaríallo para que fixese un conto coma fixo con Benjamin Button: abrín un armario no que eu sabía que había algo dentro máis non me atrevera nunca a abrir. Sabía que alguén se encargaba de abrir de vez en cando para coidar do que alí había. Entón, con medo, abrín e só había unha pomba. Non era exactamente unha pom...
Publicar un comentario
Ler máis

comezo a meterme onde non me chaman

Nunca estiven de acordo en que meterse onde non te chaman fose malo. Ao contrario, as accións rompedoras, que marcaron a diferenza ou que cambiaron algo sempre estiveron protagonizadas por homes e mulleres que se meteron onde non os chamaban, porque pensaban que outra cousa era posible. No fondo, este blogue vai ser iso. Unha oportunidade para meterme onde non me chaman escribindo sobre libros, sobre soños ou sobre o tempo. Porque, coma Borges, eu tamén escribo para min, para os meus amigos e para atenuar o paso do tempo.
1 comentario
Ler máis