Saltar ao contido principal

Pecharei

Case adormecendo, penso ou soño con campos fértiles cando era neno e ía a Crecente, onde están as vacas, os xatos. Penso que na nosa xuventude nós esixíamos consellos valentes e concretos, e agora, algo máis maduros, somos incapaces de responder ao que nos preguntan os rapaces.

Sentinme desnortado, nun luns da hostalaría no que xa non pinto nada. Quería Kaurismaki e estou con Amador, de Francisco Regueiro, amigo duns amigos de Valladolid que viñan a pescar troitas a Meira e xa hai anos que non veñen. Namorárame daquela rapaza, con once anos. Paso a B-movie: Lust & Sound In West-berlin 1979-1989.

É certo, a liberdade humana non existe. Alguén, nalgún sitio, estase rindo de nós e sométenos a unhas leis que non podemos entender. Por iso escribe un día Kafka “Ante a Lei”: o seu granxeiro quere que o garda abra as portas da Lei, e este négase, até que un día, farto das interminables súplicas do bo home, acaba por abrirllas con esta requisitoria, “entra logo, pero que saibas que nunca máis poderás botarte atrás”.
Vai pechar.
Eu sempre me vou antes de que pechen.

—Qué queres saber agora? –pregunta o garda—. Es insaciable.
—Todos buscan a Lei –di o home—. E como é que en todos os anos que levo aquí ninguén máis solicitou permiso para chegar a ela?
O garda comprende que o home está a punto de expirar e bérralle para que os seus oídos debilitados perciban as palabras.
—Ninguén máis podía entrar por aquí, porque esta entrada estaba destinada soamente a ti. 
Agora pecharei.

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

partida pendente

Hoxe está sendo un día estraño, ou está acabando de ser, 10% día / 90% noite. Pasei moito tempo para esta frase. 100% noite. Había xa un par de semanas que non vía a Miqui, ao irse de vacacións coa nena grande, a nena pequena e na espera de alguén máis, :D , hoxe xa se facía un pouco obrigado. Tres rápidas ao xadrez, dous cafés con xeo e apareceu ela polo Jazz, moi innecesariamente: ─Cóbrame aí o café do de Meira. ─Ten pago ─mentira válida, eficiente, óptima pola parte de Miqui. ─Deixa, Miqui, e cóbrame a min todo. Bota un Black Label para ti, outro para min e coloca para a seguinte, saes ti ─excedín en cortesía e enchedura de peito. Notei que ela me miraba revirado pero asumía de xeito diplomático a invitación. Colleu o Progreso e pasou a sentarse ao lado do curruncho onde acaba a barra e onde sempre se xoga ao xadrez. Soaba Donovan e iso envolvía a cousa semi-tensa, afrouxada polos acordes suaves do escocés. Miqui abriu coa de Larsen para fianchetar axiña. A min non me gustou pero ...
Publicar un comentario
Ler máis

Soños 6-12-2016: Adestramento co Meira e feira de produtos da terra

Esta noite é a clásica de que espertas ás 5 da mañá coma quen xa durmiu todo o que tiña que durmir. Lémbrome dos soños ata ese espertar, e logo erguinme ás 8 con outros tres ou catro soños máis breves, dos que non vou dar conta porque son bastante irrelevantes e non aportan nada aquí (aínda que a min si que me aportan o durmir xenial). Os argumentos centrais dos soños desta noite son, por unha banda, un adestramento na Lomba co Meira FC no que había moita tensión entre nós e unha feira de produtos da terra cun final moi de ficción e duro. Comezo polo primeiro. Estabamos adestrando unha noite na Lomba, e logo duns exercicios comezamos unha pachanga entre nós. O campo estaba bastante embarrado, as cousas non saían e custaba moverse. Habíamos moita xente alí, todos vestidos de escuro, e eu a moita xente non a coñecía, incluso había xente de Pol, da Pontenova e doutros países. Eu estaba bastante fóra de forma e xogando de medio centro non daba feito, polo que pedín irme para a porter...
Publicar un comentario
Ler máis

Soños 22-11-2016 (Concertos)

1-(Foi o soño máis longo e do que case me esquezo, e si, tal e como indicaba a opción 3 da pizarra, sobre Concertos!) Era un concerto dun rapaz multiinstrumentista que fisicamente se parecía moito a Yonlu pero máis rockeiro, con pendentes e roupa de coiro, con orixes en Meira pero que tiveran que marchar fóra (non sei exactamente a onde), no que incluso o pai cantaba, e que tivo algún fallo de son. O rapaz semellaba ter definida claramente a súa homosexualidade, e ser a través da música un defensor, xa que no concerto abundaban rapaces de entre 14 e 18 anos, vestidos de rockeiros, collidos da man, bicándose... etc. O concerto era espectacular, facíase en varios sitios arredor da igrexa. Comezaba na praza do convento, co seu posto no centro da praza e proxeccións xigantes sobre a cara traseira lateral alta da igrexa (a do campanario). As proxeccións eran impresionantes, en 3D xeniais. Logo de bastante concerto, pasaba a unha fase de cancións máis paradas onde se poñía na praza pequena ...
Publicar un comentario
Ler máis