Saltar ao contido principal

Pecharei

Case adormecendo, penso ou soño con campos fértiles cando era neno e ía a Crecente, onde están as vacas, os xatos. Penso que na nosa xuventude nós esixíamos consellos valentes e concretos, e agora, algo máis maduros, somos incapaces de responder ao que nos preguntan os rapaces.

Sentinme desnortado, nun luns da hostalaría no que xa non pinto nada. Quería Kaurismaki e estou con Amador, de Francisco Regueiro, amigo duns amigos de Valladolid que viñan a pescar troitas a Meira e xa hai anos que non veñen. Namorárame daquela rapaza, con once anos. Paso a B-movie: Lust & Sound In West-berlin 1979-1989.

É certo, a liberdade humana non existe. Alguén, nalgún sitio, estase rindo de nós e sométenos a unhas leis que non podemos entender. Por iso escribe un día Kafka “Ante a Lei”: o seu granxeiro quere que o garda abra as portas da Lei, e este négase, até que un día, farto das interminables súplicas do bo home, acaba por abrirllas con esta requisitoria, “entra logo, pero que saibas que nunca máis poderás botarte atrás”.
Vai pechar.
Eu sempre me vou antes de que pechen.

—Qué queres saber agora? –pregunta o garda—. Es insaciable.
—Todos buscan a Lei –di o home—. E como é que en todos os anos que levo aquí ninguén máis solicitou permiso para chegar a ela?
O garda comprende que o home está a punto de expirar e bérralle para que os seus oídos debilitados perciban as palabras.
—Ninguén máis podía entrar por aquí, porque esta entrada estaba destinada soamente a ti. 
Agora pecharei.

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

27_05 Cabaliño do demo

Soños de hoxe foron moitos, varios, pero só me lembro de dous. Axitados. Estou mirando a cama e teño as sabas todas revoltas. Sobre todo foi o último o axitado. En Salcedo. O Oso xa recollera, a noite aparecera cedo e ela bicábame moito, escondidos. O de escondidos era porque a min me daba vergoña a cousa. Agora soa Nancy Sinatra e pode ser que fose bonito pero alguén nos vía. Ricardo. Cantos contos contarei? E Vielba fixo a canción. O outro soño era gañar un premio monetario e non cobralo para estar entre os amigos. Xa non era de noite e o sol mancaba nos ollos. Coriandro. Vodka con coriandro. A escena do crime. Domingo sen feira. Escribir outro pouco e se iso baixar tomar algo. Tomar algo un domingo sen feira? Cervexa, letras, punteos de guitarra e domingo sen feira. Punteos moi bos de Jarekus Singleton e unha pega grallando. Vou baixar. Cabaliño do demo.
Publicar un comentario
Ler máis

sacar un soño do armario

Espertei dúas veces esta noite e a primeira vez que espertei borroume os soños, polo que só me lembro dos dous últimos. Co paso do tempo fun controlando isto e así, cando soño cousas malas ou que fan doer, volvo a durmir outro anaco e fago que un soño aplaque o anterior. Ao que ía é que me lembro dos últimos dous sonos. Do primeiro deles non vou dar conta porque estaba a mamá e sempre que soño con ela é fermoso pero duro. O segundo soño foi sinxelamente espectacular, dos que tras unha porta se vai abrindo outra, os camiños se van multiplicando e ti soñas iso con gusto e podes ir escollendo por onde ir, recreándote. O argumento é moi sinxelo e se vivise Scott Fitzgerald contaríallo para que fixese un conto coma fixo con Benjamin Button: abrín un armario no que eu sabía que había algo dentro máis non me atrevera nunca a abrir. Sabía que alguén se encargaba de abrir de vez en cando para coidar do que alí había. Entón, con medo, abrín e só había unha pomba. Non era exactamente unha pom...
Publicar un comentario
Ler máis

comezo a meterme onde non me chaman

Nunca estiven de acordo en que meterse onde non te chaman fose malo. Ao contrario, as accións rompedoras, que marcaron a diferenza ou que cambiaron algo sempre estiveron protagonizadas por homes e mulleres que se meteron onde non os chamaban, porque pensaban que outra cousa era posible. No fondo, este blogue vai ser iso. Unha oportunidade para meterme onde non me chaman escribindo sobre libros, sobre soños ou sobre o tempo. Porque, coma Borges, eu tamén escribo para min, para os meus amigos e para atenuar o paso do tempo.
1 comentario
Ler máis